Dayanamıyor - İnanamıyorum

Milletçe zor günlerden geçiyoruz. Sanki yüce yaratan sınıyor bizi .. İlk önce şehit haberleri arkasından deprem... Bakıyor sıradan ruhumuzun derinliklerine , kalbimizden geçenleri dinliyor , vicdanımızı inancımızı ölçüyor,  yazıyor defterimize..

Dualar ediyor, yasin-i şerifler okuyorum....

Vatanımızın birlik ve bütünlüğü huzuru için gece-gündüz demeden dağ bayır dolaşan, sınırlarımızı bekleyen askerlerimize cesaret, güç, kuvvet versin diye...

Depremi o büyük yıkımı yaşayan insanlarımıza sabır,sağlık ve sıhhat versin diye ...

Ağlıyorum...hıçkıra hıçkıra...Kara gözlü Yunus için...

Umudun adı Azra için...

Oğlu kucağında kaçarken ölen ama oğlunu kurtaran baba için...


Ama hiç aklıma gelmiyor sormak ... onlar kim diye !!!

Dillendirmeye utanıyorum... Aldığım dini ahlaki vicdani terbiye buna izin vermiyor...

Sosyal medyada koca koca puntolarla yazıyorlar, alkış alıyor beğeniliyorlar...aklım almıyor...inanamıyorum.
İnsanlığımdan utanıyor,başımı öne eğiyorum..

BDP, polis, taş,yakılan bayrak,hak, hukuk.....vs....vs....

Çok utanıyorum....çok.

Bende mi tuhaflık ? Nasıl insanlıktır bu,nasıl bir vicdandır sağır dilsiz...

İyiliği yapıp denize atan biz değil miydik?

Yüce yaradanın terazisi ölçmeyecek miydi günahı sevabı?

Siz kimsiniz ki hesap kesip cehenneme layık görürsünüz insanları? Bir mi tutarsınız kendinizi yaradanla?

Vardır elbet birilerinin ekmeğine yağ sürenler adı cehalet olsun,vicdansızlık olsun...  

ONLARI UYARSAN DA UYARMASAN DA ONLAR İÇİN BİRDİR,İNANMAZLAR   (Yasin.10)

Ne olur siz insanlığınızı vicdanınızı kaybetmeyin...Herşeye rağmen.